Die zondagmiddag, 7 juli 1974, zal ik me altijd blijven herinneren.
Waar ik naar onderweg was, weet ik niet meer. Misschien was ik het huis ontvlucht.
Maar ik zie voor me hoe ik op een volstrekt lege snelweg reed en dacht: zo hoort het!

De laatste van de drie autoloze zondagen lag een half jaar achter ons (13 januari 1974), dit was er weer een, op vrijwillige basis en ik mocht over de lege wegen rijden!

Ik heb ook nog door een leeg bos gelopen en op een leeg terras gezeten, waar de bediening zich niet liet zien en ik een diep moment van geluk beleefde.
?Nu gaat het beginnen,? dacht ik, ?mijn leven tot nu toe was voorbereiding op wat komen gaat.?

Dwarsliggende buitenbeen, dat wilde ik worden.
Het zou nog jaren duren voordat die droom ontplofte.