Bieslog - De foto's van Gerard Fieret
  Klik op de hut voor bezichtiging


  webcam in redactielokaal (werkt niet meer)

 Hoofdredacteur Wim de Bie leest alle reacties - redactie@bieslog.nl

Url = verwijzing naar andere site

beluister = hoorspel, reportage, geluidsact

Video = filmpjes

= bijlagen
De foto's zijn vergrootbaar tot de originele afmetingen.








zaterdag 3 juli 2004 15:22  verstuur

De foto's van Gerard Fieret

Beeldvergroting: Gerard Fieret in 1968
Gerard Fieret in 1968
Beeldvergroting: Foto van Gerard Fieret (van: fotomuseumdenhaag.nl)
Foto van Gerard Fieret (van: fotomuseumdenhaag.nl)
Beeldvergroting: Het boek bij de tentoonstelling (fotocopyright: W. Ph. de Bie)
Het boek bij de tentoonstelling (fotocopyright: W. Ph. de Bie)

Alle duiven van Den Haag kennen hem.
Een paar keer heb ik hem in de Haagse straten aan het werk gezien.
De bebaarde hobo voert een fiets mee, met twee volle emmers aan het stuur. Al vele jaren voedert hij de duiven op tientallen plekken in de stad. Hij raakte er landelijk mee bekend en werd opgevoerd in tv-programma?s die graag dorpsgekken toonden (Showroom, Kopspijkers). Altijd goed: oude man heeft tientallen zieke duiven in huis gehaald en o, o, wat geeft me dat een rommeltje.

Nu, op zijn tachtigste, lijkt hij wereldberoemd te worden.
Want de zonderlinge duivenvoerder is Gerard P. Fieret, dichter, beeldend kunstenaar en fotograaf.

Enkelen wisten het al langer: Gerard Fieret heeft, naast tekeningen en gedichten, tussen 1960 en 1980 een enorme hoeveelheid foto?s gemaakt, die hij op een bijzondere manier ontwikkelde en afdrukte.

Die foto?s worden (her)ontdekt. Toonaangevende Amerikaanse fototijdschriften geven hem aandacht, op internationale veilingen stijgen de prijzen van de Fieret-foto?s.

In het Haags Fotomuseum, ondergebracht in het GEM, is een overzichtstentoonstelling ter gelegenheid van zijn 80-ste verjaardag ingericht.

Al na een paar minuten dwalen door de zalen raakte ik enthousiast.
Ik ben geen criticus, maar ik lees dat Fierets werk authentiek wordt genoemd. Dat is het: of hij nu een asbak, zichzelf of meisjes fotografeert (heel veel meisjes en vrouwen), de rafelige, ?slordige?, over- en onderbelichte zwart/wit-foto?s hebben een onmiskenbare eigen stijl. En niet alleen omdat hij, uit angst dat zijn werk wordt gestolen, de foto?s zwaar bestempelt met naam en adres (soms middenin beeld!), of ze met viltstift fors signeert.

Ik moest denken aan de grondlegger van de korrelige zwart/witfotografie Ed van der Elsken. Diens foto?s zijn humanistisch, vaak vrolijk en levenslustig.
De rauwe, smoezelige, rotzooierige, viezige foto?s van Gerard Fieret komen harder aan. Graven dieper.

In zijn eigen woorden:

?Zie hoe sterk de composities zijn niets is aan het toeval overgelaten ik ben niet voor niets van huis uit schilder graficus dat is iets anders dan dorre boekjes fotografie met de pretentie van kunst.?