Je komt in je leven langs onbekende terreinen, onontgonnen gebieden, waarvan je gaat vermoeden dat je ze niet meer zult betreden. De tijd is te kort. Je moet het toegeven: veel onbekends blijft gesloten. De homo universalis is lang geleden uitgestorven.

Zo lees en hoor ik over de uitreiking van de musical-awards. Namen van voorstellingen en sterren. En ik ken er niet één. Nimmer bezocht ik een musical. Aan de publiciteit te oordelen is de musical een belangrijk segment geworden van het Nederlandse culturele leven.
En het gaat geheel aan mij voorbij.

Heb ik spijt?
Nee, niet echt. Als ik een musicalfragment hoor of zie, ben ik er als de kippen bij om het uit te zetten of weg te zappen. Onbekend maakt onbemind.

Misschien ben ik in een volgend leven een groot musicalliefhebber. Maar ik denk van niet.