Er staan nooit mensen op mijn foto?s, was me opgevallen. Je ziet voorwerpen, lege straten en stranden, nooit mensen.
Ik moet onder de mensen, besloot ik vanmiddag.

Op naar Amsterdam, mensenstad bij uitstek. Camera in een binnenzak.
Met lijn 2 naar het Spui, waar ik op een bankje ging zitten.
Ik zag veel mensen, maar nog geen foto.

Wacht ?s... Waarom groepten daar mensen samen voor de deur van de Athenaeum Boekhandel?
Was dat niet het lachende hoofd van Raoul Heertje? Nu zag ik de plakkaten op de winkelruit. ?Presentatie en signeren. Dag 3, de Week van Heertje. Elke dag een nieuw boek!?
Aha! Hier werd gestunt. En Bieslog was erbij!

Het gezelschap ging de winkel binnen en uw verslaggever volgde. Er waren toespraken. Op het nieuwe boek prijkt het portret van Rob Cohen, de voetbalmakelaar en schoonvader-van. Uit de toespraken begreep ik dat het een stunt was. Cohen zou bezwaar maken en een rechtszaak beginnen die tot veel publiciteit had moeten leiden.
Het was niet doorgegaan en Rob Cohen en Raoul Heertje moesten er erg om lachen.
En de schrijver zit elke avond bij Barend&Van Dorp zonder iets te zeggen. Is ook een stunt.

Ik haalde mijn camera te voorschijn. Ik zag Theo Maassen, Johannes van Dam... Eén klik en ik had een foto vol met mensen kunnen schieten. Bekende mensen zelfs. Stunt op Bieslog.

Maar ik durfde niet.
Een camera zomaar op mensen richten... daar is lef voor nodig. Dat is brutaal. Dan val je op.
Ik droop af en nam toen buiten maar een veilige foto van de winkelpui.
Zouden jullie de mensen erbij willen denken?