|
- Met de Biesloghoofdredactie.
- Hee broertje, hoe is het?
- Ha, Nick. Zeg ?t ?s.
- Wat ze nou weer beweren. Heb je het gelezen over die kleurstof?
- Nee, Nick. En sorry, maar ik wil over tattoo?s voorlopig even niets meer horen.
- Maar het staat wéér op de voorpagina.
- Van De Telegraaf zeker. Goed, daar zit het tattoopubliek. Maar op Bieslog besteed ik er echt geen aandacht meer aan. Biesloglezers dragen geen tattoo?s.
- Ha! Had je gedacht! Doordat ik af en toe in jouw krantje opduik, heb ik er een paar prima klanten bij gekregen. Waarvoor bedankt, alsnog.
- Nou, dat is dan niet de bedoeling. Verder nog iets?
- Jazeker. Ik wou een oproep plaatsen, in verband met de gezondheid en zo.
- Nee Nick, echt niet.
- Dan ben jij medeverantwoordelijk. Wordt Bieslog gesued, man. Het gaat erom of die Biesloglezeres zich bij mij wil melden, waarop ik twee weken geleden een herennaam heb geplaatst - waar kan ik niet zeggen - met Starbrite Colors (die ik verder nooit gebruik, maar zij vond de kleur blauw zo mooi). Die dame moet even bij mij langskomen. Meer kan ik niet zeggen.
- Hoe luidt de herennaam, Nick?
- Nee, zij bleef anoniem, betaalde contant en ik heb m?n beroepsgeheim.
- Dat was het?
- Nog één ding: mocht de dame hoge koorts hebben, dan ben ik bereid bij haar langs te komen.
- Dag Nick, succes met je prachtige werk.
|