Het stond in de boekenplanken die onder het kozijn van het voorkamerraam waren bevestigd.
Laag, op kruiphoogte, dus mijn bewering dat dit het eerste boek is dat ik zelfstandig ter hand nam, zou waar kunnen zijn.

Lezen kon ik niet en dat was bij het langwerpige ?Dit is ?t verhaal van Mensenhart? niet nodig. Om de andere pagina is een plaatje ingeplakt, in scherpe contrasten en laaiende kleuren getekend. Die twaalf plaatjes hebben een onuitwisbare indruk gemaakt.

Vanmorgen heb ik de tekeningen weer bekeken en ik herinnerde me elk detail. En als ik me concentreer, kan ik er nog bang van worden.

Het verhaal van Mensenhart is een uitermate zweverig rijmvers op Christelijke grondslag, geschreven en getekend door Mia van Oostveen.

Mensenhart woont in een mooi huisje met vrolijk tuintje, heeft het best naar zijn zin, maar dat is voor een schrijver met opdracht niet genoeg. Een luidruchtig trio komt langs - Verstrooiing, Vertier en Lawaai - en lokken Mensenhart mee. Er wordt tot diep in de nacht de beest uitgehangen en bij terugkomst wordt het huisje ook nog grondig verbouwd.

Het derde plaatje - De Ontgoocheling - moet ik vele malen hebben bekeken. Die kapotte trommel, de geknakte bloemen, het ingetrapte hekje... als je twee bent, is dit een buitengewoon eng plaatje.

Gelukkig komt mooi meisje De Goede Hoop langs om huilend Mensenhart te troosten. De blijheid is van korte duur, want daar is Dokter Leugen en vriend Laster, die snelgroeiende planten en zaden aanbieden om de kale plekken in de tuin op te vullen.

Mensenhart trapt erin, plant en zaait en het plaatje met het resultaat - Het Verraad - is het angstwekkendst.
Die enge koppetjes in de heg... maar ook de sliep-uit-lachende mensenhoofden er bovenuit.

Komt mijn lichte, Meneer Foppiaanse angst voor de boze buitenwereld uit deze plaatjes voort? Kunnen plaatjes een tweejarige zo sterk beïnvloeden? Of is het elementaire angstgevoel toch uitsluitend een genenkwestie?

Met Mensenhart komt het goed. Een Heer met baard en mantel komt langs en voert Mensenhart door het Twijfelwoud naar De Thuiskomst - de Hemelstad waar de diepe stem van God klinkt: ?Mijn lieve kind, ben je weer thuis??

Ja, Mensenhart is weer thuis, maar ik niet. Ik zit hier in mijn huisje en wacht op de enge gasten die langs (kunnen) komen.