Na uren zoeken gevonden: het trouwboekje van mijn ouders met het onweerlegbare bewijs zwart op wit. Mijn oma heette Bach!

Ik heb weinig herinneringen aan haar. Het was een Duitse die mijn opa ontmoette op een van zijn tournees - hij was muzikant en reisde met diverse operagezelschappen door Europa. Vandaar ook dat mijn moeder 'onderweg' in Duitsland is geboren.

Mijn oma is in de oorlog naar Duitsland vertrokken en daar altijd blijven wonen. Er zijn na-oorlogse foto's van haar en haar kleinkinderen, dus ze zal een enkele keer zijn overgekomen.

Een plausibele verklaring is dat ze op Dolle Dinsdag, 5 september 1944, hals over kop is gevlucht. Alhoewel ze in de oorlog bij mijn weten niets verkeerds heeft gedaan, was zij - met haar Duitse accent - zoals zovelen misschien bang voor 'een afrekening' na de komst van de geallieerden.

Een enkele keer breng ik haar te berde als ik indruk wil maken op een gesprekspartner en langs mijn neusweg zeg: 'Mijn grootmoeder was een Bach!'
Maar ik doe dat niet al te vaak want altijd is de eerstvolgende opmerking:
'Nou, dan weten we wel waar jij je muzikaliteit vandaan hebt!'
En dan moet ik gaan uitleggen dat ik echt niet zo muzikaal ben.

Via internet zou ik kunnen achterhalen of ik heel in de verre verte (een beetje) afstam van de Grote Bach. Voorlopig heeft mijn ego die wetenschap nog niet nodig.