Kunstenaar Klaas Gubbels kreeg ter ere van zijn zeventigste verjaardag een overzichtstentoonstelling in het Arnhemse Museum voor Moderne Kunst aangeboden: ?Gubbels Totaal - Vijftig jaar schilderen?.
En gedurende die halve eeuw hield Gubbels zich voornamelijk bij dezelfde, onuitputtelijke thema?s: tafels, stoelen en koffiekannen.

Minder bekend zijn z?n objecten en het hoeft niet te verbazen dat we in die collectie ook veel tafels, stoelen en koffiekannen aantreffen, maar nu in combinatie en driedimensionaal.
Over zijn beelden en multiples is een boek verschenen, dat wordt ingeleid met enkele vermakelijke en inzichtverschaffende gesprekken tussen Klaas Gubbels en schrijver/documentairemaker Cherry Duyns.

Een fragment:
()?Vroeger vond ik trouwens dat je alleen maar kon werken als je geïnspireerd was. Ik zat urenlang op mijn atelier te wachten tot ik weer verder kon, zo streng was dat bij mij in m?n kop. Dat is nu door mijn discipline veranderd. Toen mocht ik alleen maar werken als ik geïnspireerd was, die gedachte had ik toen.?
Ch: Dat had je besloten?
?Nou nee, dat zat gewoon in mijn karakter, terwijl ik toen ook al zei: ?Inspiratie bestaat niet.??
Ch: De jaren hebben je geleerd dat het vooral hard werken is.
?Ja.?
Ch: En volhouden.
?Ja.?
Ch: Een niet onbelangrijk aspect van het kunstenaarschap.
?Ja... nou... ik zeg altijd dat ik schilder ben.?
Ch: Maar er is voor jou geen verschil tussen het doek daar en het object hier op tafel?
?Eigenlijk niet nee. Toen ik later les gaf op de academie zei ik wel eens tegen de studenten: ?Denk erom, in elk vak heb je kunstenaars, zelfs onder schilders.? Maar ik vind het een raar woord, kunstenaar. Een raar woord. Soms maak je iets bijzonders...?