Met vakantie naar het buitenland? Mijn vader en moeder zullen het nooit hebben overwogen. Te duur. Een reis naar het buitenland spaarde je niet van De Gruyters kassabonnenacties bij elkaar ('En betere waar èn tien procent, alleen de Gruyter').

De verste bestemming was Winterswijk en die lange, jarenlang ondernomen dagreizen naar de vaste boerderij daar, per fiets, boot en trein, heb ik al eerder beschreven.

In het jaar van de foto bleven we dichtbij huis. Na tien minuten lopen hadden we onze vakantiebestemming bereikt, zevenhonderd meter van huis.

We brachten de vakantie door op de volkstuin van mijn vader - het eigen stukje duingrond even voorbij Meer en Bosch, waarop mijn vader (weet ik zeker) intens gelukkig is geweest.

We sliepen in het oude houten schuurtje, links - niet op de foto. Of zette vader de tent op? Of sliepen mijn moeder en mijn zusje gewoon thuis?

En wat deden we de hele dag? Naar het strand gaan. Op de achtergrond zijn de duinen van Kijkduin te zien.

Nog jarenlang vertelden mijn ouders over het grote nadeel van dichtbij huis met vakantie gaan. Er was een constante stroom van bezoekers langsgekomen.
Familie en vrienden - allemaal hadden ze gehoord van onze rare vakantie op de tuin, dus het ge-oehoe en 'Daar zijn we!' was niet van de lucht geweest. En mijn moeder moest voortdurend heen en weer naar huis voor visiteversnaperingen. Aan het eind van de vakantie waren mijn ouders bekaf van al het bezoek.

Ik heb het van huis uit meegekregen - in de vakantie kun je maar het beste niet met vakantie.