De jaarlijkse oliebollentest van het Algemeen Dagblad windt er geen doekjes om. Volgens het consumentenpanel voldeden van de 60 gekeurde oliebollen er 42 niet aan de minimale eisen van goede smaak.

?Oliebol 59:
Overtreedt met vet norm Warenwet. Niet gaar. Smaakt smerig. Een oliebol om iemand de stuipen op het lijf te jagen.

Oliebol 60:
Gebakkraam of garagebedrijf? Echt afgewerkte olie. Norm Warenwet ver overschreden.?

Wordt het niet hoog tijd ook de appelflappen aan een dergelijke test te onderwerpen? De oliebol is immers nauw verwant aan de appelflap?
Ik kan me geen oudejaarsavond herinneren zonder appelflappen. Sterker nog: in de jaren ?dat we nog gezond deden? werden tijdens de jaarwisseling uitsluitend bio-appelflappen geserveerd.

Ons panel, bestaande uit de hoofdredacteur, vatte het plan op, deze gehele zaterdag te besteden aan het keuren en proeven van flappen door geheel Nederland.

Bij de eerste de beste kraam zakte ons echter de moed in de schoenen. Flappen waren niet verkrijgbaar. Wel appelbóllen. Nu achten wij ons op het gebied van de flappen uitermate deskundig en bevoegd, van appelbollen weten wij niets.

Toch waagden wij de gok. Wij schaften ons een appelbol aan en onderwierpen hem aan een grondige test.
Een appelflap, weten wij, is een schijfje appel met een deeglaagje er omheen. Een appelbol bestaat kennelijk voor driekwart uit (een soort van) deeg en een laagje appelachtige stukjes in gelei(?).
Wij onthouden ons van een eindoordeel. Wij moeten dit keurwerk aan appelbolspecialisten overlaten.
Wel stellen wij vast dat wij voor vandaag niets meer hoeven te eten.
Na één appelbol kunnen wij geen pap meer zeggen.
Maar wie weet, misschien hoort dat wel zo.