In bos en veld kom je de eerste stoklopers weer tegen en ik vermoed dat deze manier van voortbewegen komende lente en zomer de grote rage gaat worden.

Het ziet er interessant uit - mannen en vrouwen lijken te 'droog-skilaufen'.
De stokken zijn rank en uitschuifbaar, voorzien van leren handgreepjes.
Is dit een nieuwe tak van sport, vroeg ik me af?

Ik heb een paar van die wandelaars aan me voorbij zien trekken en ik kon niet ontdekken wat de techniek meer behelst dan lopen met hoog opzwaaiende armen.
Het zal best gezond zijn. Het is makkelijk. Iedereen kan het.

Als je het Power Walking noemt, klinkt het al een stuk interessanter.
(Nog interessanter: het wordt ook Nordic Walking genoemd.)
Er liggen theorieboeken in de winkels, DVD's met dagelijkse schema's, de Power Walking Clubs schieten als paddestoelen uit de grond, er is speciale PowerWalkingkleding te koop en gadgets, waaronder hartmeters, kompassen en elektronische loslopende-hondenverjagers.

Vanmiddag zag ik een groep senioren aan het powerwalken onder leiding van een kordate instructrice, die uitvoerige aanwijzingen gaf over de meest effectieve stoktechniek.
De oude dames en heren leken me niet tot de meest kapitaalkrachtigen behoren en ik vroeg me af of het nodig is hen op kosten te jagen.

Een paar takken waren in het bos snel gevonden en ik heb een halfuurtje geoefend.
Ik voelde me na afloop uitstekend - niet alleen door de wandeling, maar vooral door de wetenschap dat ik behoor tot de beoefenaren van de allernieuwste sport:

Poor Man's Power Walking.