Een jaar geleden zette ik het liedje Billeritsie op Bieslog (zie het dossier ?De Bie zingt!? - Raar liedje (2))
Billeritsie is mij tientallen malen voorgezongen door mijn ouders en mijn oma. Een raadselachtige tekst die ik decennialang heb onthouden. Het is mijn lijflied geworden.

Billeritsie,
boterspritsie,
bij de thee.

Als ik doodga
neem ik Billeritsie mee.

Maar ik ga nog lang niet dood,
daarom gooi ik Billeritsie in de sloot.

Vaag herinner ik me, dat mijn ouders erbij vertelden dat het een hit zou zijn geweest uit het begin van de vorige eeuw.
Het nummer bleek in geen enkel muziekarchief in Nederland terug te vinden.

Het wondermedium internet heeft zijn werk gedaan:
Theadora van Dijk uit Hengelo stuurde me de bladmuziek van Billie Ritchie (tekst en muziek: Michel de Cock), waarvoor heel veel dank.

En nu blijkt dat mijn Billeritsie een geheel eigen, verbasterde versie is van het origineel. De teksten lijken in de verste verte niet op elkaar.

Wie was Billie Ritchie?
Ook hier levert internet het antwoord.
Billie Ritchie (1874-1921) was een van de Engelse komieken, die gelijk met Charlie Chaplin en Stan Laurel overstaken naar Amerika, waar zij werden geconfronteerd met de stomme film - het ideale medium voor hun slapstick.

Over de carrières van Chaplin en Laurel kunnen we kort zijn - Billie Ritchie trad ook in vele stomme films op, maar raakte tijdens het draaien van een van die films gewond, zou niet meer herstellen en overleed jong.
En verbitterd, want hij schijnt nog geclaimd te hebben dat hij de uitvinder was van het type schlemiel-met-hoedje-en-stokje, waar Chaplin beroemd mee is geworden.

En de melodie?
Ik heb pianist Jeroen Thijsen gevraagd mij te begeleiden en zo kan ik vandaag naast mijn oude familieversie ook het origineel laten horen.