Meneer Foppe had met verbazing naar de Journaalbeelden gekeken.
Er waren mevrouwen gefilmd die op Schiphol rondliepen met een doorzichtige plastic zak in de hand, waarin je hun opmaakspullen duidelijk kon zien zitten.

In verband met de verscherpte veiligheidsmaatregelen, moesten de passagiers de vloeibare spullen uit hun handbagage in een doorzichtige plastic zak verpakken, begreep hij.

'Wat erg voor die dames,' dacht meneer Foppe, 'iedereen kan nu open en bloot zien wat ze allemaal op hun gezicht smeren.' Sommige mevrouwen bleken heel veel potjes en flaconnetjes nodig te hebben.
Meneer Foppe kon de neiging door te zappen met moeite weerstaan, zo pijnlijk vond hij de situatie voor de krampachtig in de camera lachende mevrouwen.

Maar het meest verbaasde meneer Foppe zich over de tubes tandpasta die hij in bijna alle zakken ontwaarde.
'Wat moet je nu met een tube tandpasta in het vliegtuig?', vroeg hij zich af. Misschien was het eten dat je aan boord kreeg wel zo vies, dat je meteen je tanden wilde poetsen.
Of was het verplicht dat je tijdens een vliegreis altijd tandpasta bij de hand moest hebben?

Even drong de nachtmerrieachtige gedachte zich aan hem op dat híj daar op Schiphol rondliep. Met een lege plastic zak, want hij was zijn tube tandpasta vergeten mee te nemen.
Hij werd er door twee strenge heren in zwarte pakken meteen uitgepikt en weggeleid. In een urenlang verhoor werd hem tientallen malen gevraagd naar het waarom van de ontbrekende tandpasta.

Meneer Foppe heeft in zijn leven nooit gevlogen. En het ziet er niet naar uit dat dit ooit nog eens zal gebeuren.