Het gebruik van het ironieteken is een grove belediging van de lezer; de schrijver veronderstelt dat de lezer te dom is om de ironie in de tekst te onderkennen. Schrijvers die het ironieteken gebruiken, dienen geboycot en ongelezen te blijven.

Zou ik nu achter bovenstaande twee zinnen het door de CPNB gelanceerde ironieteken moeten zetten?
Ik peins er niet over.

Ik neem me zelfs voor in een tekst nooit meer de ironie aan te geven. Door een gedeelte 'tussen aanhalingstekens' te zetten bijvoorbeeld.
Ook heb ik wel eens - zij het met tegenzin - een :) of een ;) in een mail geplaatst. Terwijl ik weet dat het weinig zin heeft.

Mag ik mezelf ervaringsdeskundige noemen?
Ik heb decennialang teksten die bol stonden van de ironie in de media losgelaten en gezien de reacties weet ik dus dat je gevoel voor ironie niet kunt aanleren - ja, sorry voor het cliché: je hebt het of je hebt het niet.
Er is een grote groep mensen die alle teksten even serieus neemt - er nooit een dubbele bodem in ontdekt.

Ik ben daar zeer mild door geworden; ik neem het de ironielozen ook volstrekt niet kwalijk. In hun ogen is ironie totale flauwekul: een bewering doen en hem tegelijkertijd op losse schroeven zetten.
Ook zou ironie elitair zijn en ongepast in deze tijd en moet ze worden uitgebannen.

Ze hebben gelijk.
Noem het dan maar een ziekte. Een ironicus kan het niet laten. Mijn huisarts heeft me doorverwezen naar de IA.