Hij zit alleen aan de leestafel en valt op. Want hij heeft zijn mobiele telefoon uit zijn binnenzak getrokken, het deksel opengeklapt en moet groot grijnzen om wat hij op het schermpje ziet.

Dan houdt hij het mobieltje even hoog boven zijn hoofd, kijkt gauw op het schermpje en schiet weer in de lach.
Aha! Hier is een mobiele fotograaf aan het werk. Heeft hij het toestel een uur geleden gekocht en is hij aan het proefschieten?

Drie meter verder zitten twee vriendinnen - begin dertig - met appelgebak en glazen thee, aan een tafeltje tegen de muur, lekker bij te kletsen.
De fotograaf steekt zijn mobiel boven zijn hoofd in hun richting en is weer zeer tevreden met het resultaat. Zijn lach klinkt nu echt in de ruimte - kort maar (te) hard.

Getroffen door de lachexplosie, laat één van de jonge vrouwen nu haar oog op hem vallen en de vraag is of ze hier later geen spijt van zal krijgen.

De man kijkt lachend op en neer - naar haar en naar het schermpje. Hij houdt haar blik gevangen, dus hij denkt het te kunnen wagen: hij loopt naar het tafeltje en laat het zilveren dekseltje, waarop een blauw intens licht knippert, aan haar zien. De vrouw proest het uit en verbergt haar gezicht in haar handen. Haar vriendin wil de foto zien en vindt hem ook wel leuk.

De mobiele versierder heeft beet. Hij schuift zijn stoel een stukje dichterbij en fotografeert de beide meisjes-vrouwen nu voluit. En als hij het resultaat laat zien, lachen ze met z?n drieën; hij heeft zijn lachvolume nog verder opengedraaid.

Hij is een stuk zekerder van zijn zaak geworden, schuift zijn stoel tot aan het tafeltje van de meisjes en wenkt de studente met de grote groene voorschoot en de geldtas om haar middel.

Nee, hij is een professioneel, want hij diept nu foto?s uit het geheugen van zijn mobiel waarbij ze gezamenlijk blijven lachen, om elke foto.

En als de bestellingen zijn afgeleverd, zitten de drie nog steeds rond het mobiel geschaard. En maar lachen. Niet alleen om de foto?s, maar ook om de met brede gebaren vertelde, boeiende en grappige verhalen van de fotograaf.

Het wordt me te machtig. Ik zit te ver weg om iets te kunnen verstaan, laat staan dat ik een blik op het schermpje zou kunnen werpen.
Ik wenk de studente, reken af en haast me naar buiten.