Helaas, vanavond de laatste aflevering van de laatste serie The Royle Family.
Topcomedy uit de negentiger jaren. (Nederland 3, 22.55 uur)

In Engeland waren de series razend populair, in Nederland zijn ze met gemengde reacties ontvangen. Ik heb kritieken gehoord en gelezen waarin sprake is van ?een zompige familie, die op een bankstel hangt?, of ?een half uur waarin niets gebeurt en waar je bepaald niet vrolijk van wordt?.

Ik (met velen) heb alle uitzendingen op de punt van de stoel en met een grote grijns op het gezicht gevolgd.
Nee, er gebeurt bijna niets in zo?n half uur. Maar wat is dat ?niets? meesterlijk geschreven en gespeeld. Eindelijk een komische serie die durft afwijken van het geijkte Amerikaanse patroon: zinnetje-zinnetje-lach. Er is zelfs helemaal geen publiekslach ingebouwd. Wat een weldaad! (Weg met dat stomme zaalgehinnik!)

De drie series - door de BBC uitgezonden tussen 1998 en 2000 - werden geschreven door Caroline Aherne en Graig Cash, die in de serie dochter Denise en schoonzoon Dave spelen.
Dat de schrijvers acteurs zijn, is in elke aflevering aantoonbaar. Het kleinste rolletje is gedetailleerd uitgewerkt (zoon Anthony en vriendje Darren!), er vallen gewaagde stiltes, er zijn scènes die uitsluitend zijn bedacht voor het ?stille spel? (hoe de hele familie zit te zuigen op een snack uit de snoeptrommel), sommige afleveringen wijken gedurfd af van het ?format?.

Bovendien is het een vlijmscherpe satire op familieleven in de jaren negentig - al klinkt dit veel te pretentieus voor een serie die in de eerste plaats herkenbaar natuurleuk wil zijn.

Afgelopen? Herhalen maar weer. Van meesterwerken krijg je nooit genoeg (Fawlty Towers). En in december een van de langere Royle-kerstafleveringen programmeren. Alstublieft.